Laatste trip: Galibi

Lieve allemaal,

Vandaag is officieel mijn laatste week in SU in gegaan, wat een raar idee. Van tevoren lijken 6 weken ontzettend lang, maar het vliegt echt om.
De afgelopen dagen stonden vooral in het teken van afscheid nemen. Vrijdagavond is er heerlijk gekookt omdat het de laatste avond was van 3 mensen. Na te hebben gegeten, dat uiteraard samen ging met een aantal drankjes, zijn we naar de karaokebar gegaan. Hier hebben we een gezellige avond gehad en de nodige liedjes gezongen. Om 2.30 was het sluitingstijd en voor ons het einde van een geslaagde afscheidsavond.

De volgende ochtend ging de wekker om 7 uur, omdat het tijd was voor mijn allerlaatste trip: Galibi. Galibi is een natuurreservaat ten oosten van Paramaribo, aan de Atlantische Oceaan. Dit is onder andere de plek waar de zeeschildpadden hun eieren komen leggen en de babyzeeschildpadden hun weg naar de Oceaan gaan zoeken. Dit gebeurt in de periode januari - augustus. 


We zijn eerst naar Albina gereden, een rit van ruim 140 km, over redelijk goede wegen. Hier zijn we op de boot gestapt naar Frans Guyana, een buurland van Suriname. Omdat het Frans is (Europees) rijden ze hier rechts, met Franse kentekenplaten inclusief Europese vlag en betalen ze hier met euro’s. In Frans Guyana hebben we de markt en de gevangenis bezocht. Na de lunch was het tijd om met de boot naar Galibi te varen. Gelukkig was het inmiddels gestopt met regenen en werden we in de boot alleen nat door het opspattende water.

We kwamen aan op een mooi strand met wuivende palmbomen, jammer dat het water niet zo mooi schoon was.

Nadat alles was uitgeladen en we geluisterd hadden naar alle info van een van de gidsen zijn we gaan zwemmen om vervolgens weer te gaan eten. 


Om 20.00 vertrokken we met de boot naar het strand waar de schildpadden komen. Op het strand aangekomen liepen de bootsmannen alvast vooruit om te kijken of ze schildpadden konden vinden.

Binnen 5 minuten was het al zover: een schildpad had net haar eieren gelegd en was bezig haar nest dicht te maken. Eenmaal op de plek aangekomen zagen we de schildpad bezig, heel bijzonder op te zien. Het bleek dat ze was gaan graven op de plek van een nest van een andere schildpad, waardoor deze eieren opgegraven werden en overal verspreid lagen. Verderop op het strand was er net een schildpad aangekomen. De sporen die ze achter laten lijken een beetje op de sporen van een tractorband. Hierdoor konden dus zien waar de schildpadden zaten. Omdat het graafproces ruim een half uur in beslag neemt zijn we op het strand gaan zitten.
Na een tijdje zagen we op een paar meter afstand een grote donkere bol uit het water komen: weer een schildpad, op een paar meter afstand! De schildpad die aan het graven was, was om de een of andere reden verstoord en keerde terug naar de zee. De verstoring kan komen door geluiden, maar ook doordat ze richting een boom lopen of tijdens het graven boomwortels tegenkomen. Ze keren dan terug de zee in om vervolgens later weer op het strand te komen. 
Inmiddels was de bootsman weer verder gaan kijken en wenkte ons. Er waren 2 schildpadden naast elkaar hun eieren aan het leggen. Wanneer ze eenmaal eieren aan het leggen zijn raken ze in een soort trance en hebben ze geen last van hun omgeving. De gids scheen zijn zaklamp op de achterkant van de schildpad en daar waren ze te zijn: kleine pingpongballetjes die naar beneden vielen. De nesten zijn groot, tussen de 50 en 200 eieren. Een bizar idee dat van een nest soms niet eens 1 schildpad overleeft.. 

Helaas hebben we de Leatherback schildpad, de grootste zeeschildpad met een schild van maximaal 2,4 meter, niet gezien, wel de groene zeeschildpad/soepschildpad, die in Suriname de Krapé wordt genoemd. Deze schildpadden hebben een schild met een lengte van 1 meter.


Vlak voor middernacht waren we terug. Precies op tijd om de verjaardag van een van de chauffeurs te vieren. Omdat de chauffeur de volgende ochtend weer moest rijden kon hij zijn eigen feestje niet meevieren, dus hebben wij dat voor hem gedaan. We hebben bij het kampvuur gezeten, cocktails gedronken en heel veel gelachen.

De volgende ochtend was het opstaan even lastig na nog een nacht weinig slaap. We hebben een wandeling door het dorp gemaakt en veel tekst en uitleg gekregen over de gang van zaken hier. Er was een ceremonie aan de gang waarbij een nieuw dorpshoofd werd gekozen, maar nog voordat het tijd was om muziek te maken, moesten wij helaas vertrekken.

De terugweg op de boot was verschrikkelijk heet. De motor was al een keer uitgevallen dus werd er niet hard gevaren, er stond geen zucht wind en de zon scheen zonder wolken ervoor. Goed smeren was het enige dat we konden doen. Na de boottocht en de bus weer te hebben ingeladen hebben we geluncht om daarna nog 3 uur met de bus te rijden. Van de busrit heb ik weinig meegekregen..;-)
Tegen 5 uur waren we weer thuis. Wat een mooie trip was dit!


Inmiddels is het al weer maandag en heb ik vanochtend nog een gesprek geregeld voor aankomende woensdag, erg spannend dus.
Maar eerst morgen. Dan heb ik een sollicitatiegesprek op een Surinaamse particuliere school waar sowieso een plek vrij zal komen volgend schooljaar, duimen dus!

Tot de volgende, en dan waarschijnlijk laatste keer vanuit SU!