School, school en nog wat andere dingen

Lieve iedereen,

Even een korte update van de afgelopen weken.

Om even met school te beginnen.
De klas begint steeds meer vorm te krijgen. Alles heeft nu zo ongeveer z’n plekje gekregen, ook de kinderen. De twee nieuwe Nederlandse meisjes zijn volledig in de groep opgenomen en ik ben helemaal geaccepteerd als juf van de groep. In de klas hangt een goede sfeer en de kinderen durven zich meer en meer te uiten. Het sociaal-emotionele blijft me toch steeds weer verbazen. Zo hadden we het vorige week in de klas over allerlei verschillende emoties. De kinderen moesten kiezen: Is de emotie iets positiefs, of iets negatiefs. Verbaasd en een beetje in shock was ik toen bleek dat een aantal kinderen niet wisten wat treurig was, en zo zijn er nog een aantal voorbeelden te noemen. Er valt dus nog genoeg winst te behalen.

Ook zijn inmiddels de eerste repetities achter de rug. Dit met afwisselende resultaten. Je merkt heel erg dat men hier in Suriname wat school betreft, zo prestatiegericht is, dat de kinderen thuis niet durven te vertellen dat ze een 6 hebben gehaald. Daarom hamer ik er elke dag weer op: fouten maken mag, ook ik maak fouten, meer dan je best kan je niet doen. Maar of het helpt.... vast niet.

Dan heb ik sinds afgelopen week een Surinaamse stagiaire in de klas. Haar blackberry ligt standaard op tafel of ze heeft hem in haar handen en het lijkt wel alsof ze er een sport van maakt om mij te corrigeren waar ze de kans krijgt. Dus laat ik haar lekker veel bezig zijn in de klas. Uit zichzelf biedt ze haar hulp niet aan, dus vraag ik aan haar, en dat gaat goed.

Afgelopen woensdag was er infoavond op school. Eerst een praatje door de directrice om vervolgens naar de klas te gaan om daar verdere informatie te krijgen over het verloop van het schooljaar, de regels en afspraken in de klas, etc. Ik had al gehoord dat de ouders van de kinderen bij ons op school erg kritisch kunnen zijn. Gelukkig viel dat bij mij in de klas goed mee. Een enkele ouder die toch probeerde individueel een gesprek aan te knopen of een opmerking te plaatsen over zijn of haar kind, waardoor ik meerdere malen heb moeten zeggen dat het een groepsavond was en dat ouders bij mij terecht konden voor een afspraak om een op een te spreken over het kind. Best heel erg vervelend, maar dit werd uiteindelijk dan toch maar geaccepteerd.


Verder was er de afgelopen twee weken voldoende leuks te doen. Zo zijn we heerlijk sushi gaan eten en hebben we een optocht bijgewoond van de Chinezen, die de 160 jaar migratie van de Chinezen in Suriname vierden. Honderden lampionnen, hand geverfde parasolletjes, draken, traditionele kleding en nog veel meer kwam er voorbij. Als afsluiting hiervan waren er nog allerlei optredens op het Onafhankelijkheidsplein, uiteraard met vuurwerk zoals alleen de Chinezen dat kunnen.

Gister zijn we naar de Men’s Cook Out geweest. In verschillende stands werd er door uitsluitend mannen gekookt. Bezoekers konden dit vervolgens kopen en de opbrengst hiervan ging naar een goed doel. Van Shoarma, turkse pizza en Libanese gerechten, tot patat met joppiesaus, pannenkoeken en kibbeling aan toe. De avond werd afgesloten bij ’t Vat.

Kortom: weer twee fijne weken achter de rug!