Pap en mam op bezoek, vakantie, nog 3 maanden

Zo…nou…poeh!

Alweer heel wat weken geleden schreef ik over dat er Nederlands bezoek zou komen en de vakantie bijna zou beginnen. Inmiddels is de vakantie al 5 weken om en is daarmee het laatste kwartaal lesgeven ingegaan. Er valt weer genoeg te vertellen, maar ik zal beginnen met 13 april.

Na lang er naar uit te hebben gekeken was het 13 april dan zover: pap en mam kwamen naar Suriname.
Als verassing ben ik ze gaan ophalen van Zanderij, terwijl ze dachten dat dit niet mogelijk was ;-)
Moeders snapte er niks van: “Hoe kan dat nou? Hoe kan je nou hier zijn? We hebben elkaar net nog aan de telefoon gehad!!”
De eerste paar dagen hebben ze goed aan de warmte kunnen wennen want het regende, dus bloedheet was het niet.

15 April was het paasontbijt op school. Omdat pap en mam al in Suriname waren toen ik nog geen vakantie had, hadden ze de mogelijkheid om is mee naar school te gaan en een indruk te krijgen van hoe mijn werk er hier in Suriname uitziet. Ze vielen met het paasontbijt natuurlijk met hun neus in de boter: Door de school was er gezorgd voor brood, beleg, paasbrood, drinken en eieren. Maar Surinamers zouden geen Surinamers zijn als ze niet voor extra eten zouden zorgen. Als aanvulling was er door de kinderen meegenomen: gevulde eieren, pannenkoeken, yoghurt, paaseitjes en cupcakes.
Na het paasontbijt hebben mijn ouders de hele school met alle klassen kunnen bekijken. Hier en daar werd ons nog meer eten aangeboden dus met volle magen vertrokken ze richting het hotel.

In het paasweekend zijn we op trip naar Anaula gegaan. Anaula is een nature resort in de Boven Surinamerivier. Zelf was ik er nog niet eerder geweest, dus kon ik samen met mijn ouders een nieuw stukje Suriname ontdekken.
Na de busrit naar Atjoni stapten we over in korjalen. Zoals de meeste mensen weten is mijn moeder niet zo’n grote waterheld, maar met een zwemvest stevig dichtgesnoerd om zich heen is ze toch in de boot gestapt, heldin!
De eerste avond zijn we kaaimannen gaan spotten op de rivier. In het pikkedonker, in een wiebelige korjaal, dat was toch wel even spannend. Gelukkig werd moed beloond en hebben we een kaaiman van heel dichtbij kunnen zien.
De volgende ochtend zijn we met gids Reinier vertrokken met de korjaal voor een dorpswandeling door Nieuw-Aurora, een traditioneel dorp bewoond door Saramaccaanse marrons. Gids Reinier is inwoner van dit dorp en dankzij hem hebben we kijkje kunnen nemen in het dagelijks leven van deze mensen. We hebben gezien hoe de vrouwen cassavebroden maken, we bezochten de kerk waar Reinier regelmatig de dienst verzorgd, we hebben de basisschool mogen zien en hebben nog iets gedronken bij de plaatselijke winkel.
’s Avonds was er een heus optreden van lokale muzikanten waarbij flink met de billen werd geschud. Ook paps liet zich niet kennen en heeft z’n heupen flink losgegooid!
Zondag was alweer de laatste dag van onze driedaagse trip. Na het ontbijt zijn we de doodskop- en kapucijnapen gaan voeren en daarna hebben we een junglewandeling over het eiland gemaakt.
Gids Njoek heeft ons veel uitleg gegeven over de mogelijkheden met planten en bomen die in de jungle groeien. Planten tegen maagzuur en boomhars als natuurlijk aanmaakblokje voor de barbecue: we zullen ons voortaan kunnen redden in het bos.
Ook hebben we veel draagmieren en blauwe morphovlinders gezien.
Na de lunch was het tijd om weer terug te keren naar de stad.

26 April zijn we met een gezellige groep voor 2 dagen naar Galibi vertrokken. Na de busrit richting Albina zijn we op de boot naar Frans Guyana gegaan. We hebben hier de gevangenis van Papillon en de markt bezocht.
Inmiddels was het begonnen met regenen, dus hezen we ons in poncho’s en vertrokken we met de boot verder richting Galibi. Van tevoren hadden we al onze spullen in vuilniszakken gedaan om alles te beschermen tegen het buiswater. Dit was maar goed ook want we hebben flink wat water over ons heen gekregen (arme mamma).
We sliepen op Baboensanti. Dit is het strand waar de schildpadden hun eieren leggen. Na de kamers te hebben verdeeld (ik kon het m’n ouders niet aandoen om in hangmatten te slapen) zijn we het strand op gegaan om een beetje te zonnen en te zwemmen.
Na het avondeten, de nodige gezelschapsspelletjes en een klein beetje slapen was het tijd om het strand op te gaan, op zoek naar schildpadden.
Uiteindelijk hebben we van de Soepschildpad het hele proces van graven, eieren leggen, dichtmaken en terug naar de zee kunnen volgen. Helaas geen Leatherbacks (grootse soort zeeschildpad, zonder schild maar met een soort leerachtige huid) gezien, maar toch was het een hele mooie ervaring dit met m’n ouders te kunnen doen. Wie had dat in december kunnen denken..
De volgende ochtend zijn we met een aantal meiden vroeg opgestaan om de zonsopgang te bekijken. We hoorden al een vreemd geluid en toen we buiten kwamen lag er voor de lodge een Soepschildpad zijn eieren te leggen. Nadat we de schildpad naar de zee hebben zien gaan zijn we verder het strand opgelopen om de zonsopgang te bekijken. Terug in de lodge nog even geslapen om daarna te kunnen genieten van een goed ontbijt, klaargemaakt door onze gids Marcel.
Na het ontbijt was het tijd om in te pakken en richting Galibi te varen. We zouden hier een wandeling gaan maken, maar omdat het zo warm was hebben we alleen de winkel en de ‘dierentuin’ bezocht. In de winkel worden sieraden verkocht die door dorpsbewoners zijn gemaakt. De opbrengst gaat ook naar deze mensen zelf. De dierentuin bestaat uit 2 apen, een neusbeer, een paar schildpadden en that’s it. We hadden geen bananen meer, dus hebben we de aapjes Oreokoekjes gegeven. Ze vonden alleen de vanillevulling lekker en het was dan ook een hilarisch gezicht hoe ze de koekjes ontleden om bij de vulling te komen.
We hadden ons wederom voorbereid om een nogal ruige zee met veel water over ons heen, maar we voeren met de stroming mee en hadden totaal geen last van water. Het was zo ontzettend warm dat we op een gegeven moment juist wel behoefte hadden aan een goeie plens water over ons heen, maar helaas.
Toen we eenmaal in Albina waren aangekomen en de bus weer hadden ingeladen was het tijd om richting de stad te vertrekken. Marcel had ’s ochtends al een heerlijke lunch voorbereid die we dan onderweg zouden opeten. Maar we kwamen niet heel ver, want tijdens het keren van de bus kwam er een grote elektriciteitskabel aan de bus vast te zitten die de hele regenpijp en een stuk van de dakgoot lostrok. We moesten allemaal weer snel de bus uit en we hadden als snel in de gaten dat het nog wel even zou duren voordat we naar huis konden. Marcel besloot daarom dat we in Albina onze lunch zouden eten. Inmiddels was het elektriciteitsbedrijf gearriveerd met een hoogwerker om de kabel van de bus los te krijgen. Uiteindelijk is dit dan toch gelukt en konden alsnog richting de stad vertrekken. Wederom weer genoeg beleefd!

’s Avonds vertrok ik naar Zanderij om mijn vriendinnetje Nadieh op te halen. Na al een week vakantie te hebben gehouden op de Antillen kwam ze nog voor 2 weken naar Suriname: Supertof!
Ze had flink wat vertraging waardoor we pas midden in de nacht weer in Paramaribo kwamen.

Samen met m’n ouders en Nadieh ben ik nog een ochtend naar de Botanische tuin geweest. Een supergeschikt uitje voor 2 mensen die zo ontzettend van tuinieren houden. De eigenaresse gaf ons een rondleiding van ruim 2 uur langs de meest bijzondere planten en bomen. Bij de palulu’s vindt bestuiving plaats door kolibries en ook die waren er in overvloed. Ondertussen was pap bij bijna elke plant aan het bekijken of hij ze eventueel ook thuis in de tuin kon hebben… Kortom een topochtend!

Uiteraard hebben we ook door Paramaribo gewandeld, hebben we fruit gekocht op de Centrale markt, zijn we verschillende keren heerlijk uit eten geweest en zijn ook de nodige Parbobiertjes gedronken. De 3 weken samen met mijn ouders vlogen om en op 3 mei vertrokken ze weer terug naar huis. Het is fijn dat ik ze nu heb kunnen laten zien en ervaren wat Suriname voor een land is, waar ik nu voor de derde keer ben en waarschijnlijk nog wel eens naar terug zal gaan, waar ik een jaar woon en werk. Het waren 3 bijzondere weken.

Helaas vlogen ook de 2 weken met Nadieh om en is ook zij alweer 4 weken thuis. Met al dit bezoek was mijn paasvakantie goed gevuld, het waren 3 hele fijne weken.

Inmiddels is het derde en laatste kwartaal op school ingegaan. Dit kwartaal loopt tot 15 augustus. Het lijkt nog ver weg maar de weken vliegen voorbij. De kinderen van groep 6 krijgen nu 3 uur per week ICT les, waarin zij leren te werken met Word en Powerpoint. Ook zijn we al druk bezig met toetsen maken. Groep 6 heeft 5 en 6 juni meegedaan aan de Diagnostische toets GLO 4. Een soort Citotoets. In Nederland weten we niet beter dan dat kinderen vanaf de kleuters al Citotoetsen maken, maar in Suriname bestaat dat niet. In groep 8 wordt er landelijk de GLO toets (soort examen) gemaakt en sinds dit jaar is in groep 7 de GLO 5 ook weer ingevoerd als een soort van voorbereiding op de echte GLO. In groep 6 was het dit jaar voor het eerst in de vorm van een pilot op 40 scholen, waaronder de Kangoeroeschool. De kinderen kregen per dag 3 toetsen van 40 minuten. We zijn erg benieuwd naar de resultaten!
We hebben nu een lang weekend vrij en kunnen even op adem komen voor de laatste weken. Er staan nog genoeg leuke dagen op het programma: Keti Koti (viering afschaffing van de slavernij), schoolreis, sportdag en aankomende woensdag de 45e 50e verjaardag van de onderdirectrice en de directrice, wat ongetwijfeld een groot feest zal zijn.

Afgelopen zaterdag heb ik nog een dagtripje naar Matapica gedaan. Dit is een ander strand van Suriname waar schildpadden hun eieren leggen. Na 2x geen Leatherbacks gezien te hebben, had ik goede hoop dat dat deze keer wel zou lukken. We begonnen de trip met dolfijnen spotten in de Surinamerivier. Dit had ik wel eerder gedaan, maar toch blijft het leuk. Zeker deze keer, want we hadden de beste bootsman! Vrolijke muziek ging aan (hier schijnen dolfijnen op af te komen) en het leek op een soort Dolfinarium achtige show. Dolfijnen naast de boot aan het rondjes draaien of springend over de punt van de boot of langs de boot. Binnen korte tijd hadden we meer dan 20 dolfijnen gezien.

Op het strand stapten we uit. Er werd een groot zeil uitgevouwen, een kampvuur gemaakt en met de zonsondergang op de achtergrond aten we onze Roti’s met een rood wijntje erbij (deze was wel een beetje koud omdat het in de koelbox was gezet, maar dat maakte niet uit). Ook had de gids Marshmallows meegenomen.

Na het eten was het tijd om op het strand op zoek te gaan naar schildpadden. Na een lange tijd gelopen te hebben waren we nog altijd niks tegen gekomen. Ik begon stiekem al te denken dat ik weer geen Leatherback zou zien, maar de gids was nog steeds overtuigd en zei niet eerder te stoppen dan dat we er een zouden zien.
We liepen nog een stukje door tot de bootsman ons opeens beviel te stoppen. Een stukje voor ons kroop een Leatherback het strand op, op zoek naar een geschikte plaats op te graven en te leggen. Na een tijdje mochten we er heel stilletjes naartoe en konden we het graafproces zien. Met haar achter vinnen schepte ze om de beurt zand weg totdat er een kuil van ongeveer 80 cm ontstaat, dan begon ze met leggen. Ook konden we zien hoe het gat weer dicht werd gemaakt en hoe ze terug naar de zee schuifelde.
Op de terugweg richting de boot kwamen we nog verschillende schildpadden en heel veel nieuwe sporen tegen. Het blijft iets heel bijzonders, maar mijn schildpaddendoel is bereikt: na 2 trips zonder Leatherbacks waren ze er deze avond in overvloed!

Zo…nou…poeh…
Bij deze heb ik iedereen weer een beetje bijgepraat over de afgelopen tijd. Uiteraard zal ik weer genoeg dingen vergeten zijn, bijvoorbeeld dat de grote regentijd inmiddels is begonnen en de straten regelmatig onder water staan en dat ik, toen we als afscheid van Pris en Axelle, met collega’s bij de Garden of Eden gingen eten, ik m’n schoenen uit moest doen en op blote voeten door het water ben gelopen dat in de straten stond.

Tot spreeks!

Liefs XX